من برای سالها می نویسم!

سالها بعد که چشمانت عاشق می شوند

و من لبخندی تلخ خواهم زد

…پیازها را  به دست می گیرم تا مادر نفهمد

که چه عاشق بودم…

آن گاه

خاطرات غبار گرفته ی نگاهت را غسل می دهم

صدایی می آید

… آواز می خوانی

و من مثله همیشه خود را به نشنیدن می زنم،.. وسخت می شنوم

.. آرام کنار گوشت بیخیالی را نجوا می کنم

بی آنکه بدانم سرخی چشمانم صدای راز درون است

گویند: پشت هر معشوقه خداست…

آن سالها

خدا را نخواهم دید…

و چه آسان ترک شیشه ی دل،

شود آواز دل این معشوق

آرزویم شود این

…من بپرسم از تو،

که چرا خدایم اینجنین پشت تو است؟!

اندکی می خندی … دلخوش از دست زمان

بی صدا می گویی… علتش معلوم است!

….پشت معشوقه خداست…

من برای سالها می گریم!…